%0 Journal Article %T بررسی اقدامات تلافی‌جویانه علیه اموال فرهنگی در حقوق بین‌الملل بشردوستانه %J فصلنامه مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران %I دانشگاه تهران %Z 2423-8120 %A دقیق, مهتاب %A لسانی, سید حسام الدین %D 2019 %\ 12/22/2019 %V 49 %N 4 %P 1249-1265 %! بررسی اقدامات تلافی‌جویانه علیه اموال فرهنگی در حقوق بین‌الملل بشردوستانه %K اقدامات تلافی‌جویانه %K اموال فرهنگی %K پروتکل اول الحاقی 1977 %K کنوانسیون 1954 لاهه %K مخاصمات مسلحانه %R 10.22059/jplsq.2018.259898.1761 %X از آنجا که اموال فرهنگی ملت‌ها، میراث تجدیدناپذیر کل بشریت محسوب می‌شوند، لزوم رعایت اصل تفکیک بین اهداف نظامی و غیرنظامی و منع انجام اقدامات تلافی‌جویانه[1] علیه اموال غیرنظامی به‌طور عام و اموال فرهنگی به‌طور خاص در خلال مخاصمات مسلحانه اجتناب‌ناپذیر است. از جمله مهم‌ترین اسناد قراردادی و عرفی بین‌المللی در خصوص منع تلافی‌جویی علیه اموال فرهنگی در مخاصمات مسلحانه، می‌توان به بند 4 مادۀ 4 کنوانسیون 1954 لاهه، بند 3 مادۀ 53 پروتکل اول الحاقی در 1977و قاعدۀ 147 مجموعه قواعد عرفی حقوق بین‌الملل بشردوستانه (2005) اشاره کرد. با وجود اسناد مذکور، کماکان شاهد انجام تلافی‌جویی از سوی طرفین متخاصم و تخریب اموال فرهنگی ملت‌ها هستیم؛ نمونۀ این مدعا حملات تلافی‌جویانه عراق در جنگ تحمیلی علیه اموال فرهنگی ایران و انجام این اقدامات در شهر باستانی دوبروونیک[2] در خلال جنگ‌های یوگسلاوی است. نتایج پژوهش حاضر، بر ضعف ساختاری قواعد موجود و لزوم تمرکز بر ضمانت اجرای اسناد مذکور تأیید می­نماد. 3. Reprisals 4. Dubrovnik %U https://jplsq.ut.ac.ir/article_72092_5baba1f1c5d70ab9e259d6713e04bb3d.pdf