%0 Journal Article %T حق متهم بیگانه به برخورداری از معاضدت کنسولی در پرتو رأی دیوان بین‌المللی دادگستری در قضیة لاگراند %J فصلنامه مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران %I دانشگاه تهران %Z 2423-8120 %A موسوی میرکلائی, سید مصطفی %A شاملو, باقر %A گلدوزیان, ایرج %D 2023 %\ 12/22/2023 %V 53 %N 4 %P 1783-1806 %! حق متهم بیگانه به برخورداری از معاضدت کنسولی در پرتو رأی دیوان بین‌المللی دادگستری در قضیة لاگراند %K حق برخورداری از وکیل %K حق معاضدت ‌کنسولی %K حقوق بشر %K دیوان بین‌المللی دادگستری %K قضیة لاگراند %K متهم بیگانه %R 10.22059/jplsq.2021.315180.2651 %X حق متهم به برخورداری از وکیل در نظام‌های ملی عدالت کیفری به رسمیت شناخته شده است. الزامات بین‌المللی نیز حاکی از پذیرش این حق در منابع مختلف حقوق بین‌الملل از جمله اسناد بین‌المللی و رویة قضایی بین‌المللی است. در میان اسناد بین‌المللی، کنوانسیون وین در مورد روابط کنسولی (1963) حق برخورداری از وکیل برای اتباع بیگانه را در قالب حق معاضدت کنسولی مورد تأکید قرار داده است. رأی دیوان بین‌المللی دادگستری در قضیة لاگراند (۲۰۰۱) از مهم‌ترین آرای بین‌المللی صادره در مورد حق متهم بیگانه به برخورداری از معاضدت ‌کنسولی است. مقالة پیش‌رو، به این پرسش اساسی پاسخ می‌دهد که حق متهم بیگانه به برخورداری از معاضدت کنسولی در رأی دیوان بین‌المللی دادگستری در قضیة لاگراند (2001) چگونه منعکس شده است؟ یافته‌های مقالة حاضر حاکی از آن است که حق متهم بیگانه به برخورداری از وکیل در قضیة لاگراند، به‌تبع کنوانسیون وین، در قالب حق معاضدت ‌کنسولی به رسمیت شناخته شده است و دیوان حق متهم به برخورداری از این معاضدت را حقی فردی تلقی می‌کند که ذی‌نفع اصلی آن متهم است، نه دولت متبوع او. %U https://jplsq.ut.ac.ir/article_89163_2dd0e7b3f5692968ae7ff4cb532524a3.pdf