Document Type : Article

Authors

1 Assistant Professor, Department of Public and International Law, University of Qom, Qom, Iran

2 MA. in Public Law ,University of Qom, Qom, Iran.

Abstract

The constitution is described as the supreme covenant of social responsibility, whose effectiveness and accountability require prediction of a review mechanism. For this purpose, the Islamic Republic of Iran Constitution, in principle, sets out a mechanism for revision in Article 177 that is significant in terms of the role of the people in this process. The motivation for writing the upcoming paper was to answer the question: What capacities have the constitution of the Islamic Republic for the role of people in the Constitutional Review Initiation? In response, it should be said that Rule 177 merely considers the Supreme Leader to be competent to review the initiative. However, in this paper, in a descriptive and analytical way, examining the fundamentals of people's participation in the revision initiative, from the perspective of the fundamental rights set iv the constitution, which implies the sovereignty of the people, as well as the reflection of the basic legislative and loyalties of the present constitution, To strengthen the role of the people in the Constitutional Review and loyalty to the current constitution, steps have been taken to strengthen the role of the people in the Constitutional Review Initiative by parliamentarians or presidents.

Keywords

فارسی
الف) کتاب‌ها
1. ادارۀ کل امور فرهنگی و روابط عمومی مجلس شورای اسلامی (1364)، صورت مشروح مذاکرات مجلس بررسی قانون اساسی، ج 3، چ اول، تهران: اداره کل امور فرهنگی و روابط عمومی مجلس شورای اسلامی.
2. ادارۀ کل امور فرهنگی و روابط عمومی ادارۀ تبلیغات و انتشارات (1369)، صورت مشروح مذاکرات شورای بازنگری قانون اساسی، ج 2، چ اول، تهران: اداره کل امور فرهنگی و روابط عمومی مجلس شورای اسلامی.
3. خمینی، روح‌الله (1378)، صحیفۀ امام (مجموعه آثار امام خمینی (ره))، ج 4، 6 و 21، چ اول، تهران: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
4. عمید زنجانی، عباسعلی. (1366). فقه سیاسی: حقوق اساسی و مبانی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایـران. تهران: امیرکبیر. ج 3.
5. قاضی شریعت‌پناهی، سید ابوالفضل (1383)، حقوق اساسی و نهادهای سیاسی، چ دوازدهم، تهران: میزان.
6. کاتوزیان، ناصر (1382)، آزادی بیان، امر به معروف و نهی از منکر، تهران: دانشگاه تهران.
 
ب) مقالات
6. امیدی، علی (1387)، «گسترش مفهومی حق تعیین سرنوشت از استقلال ملل تحت سلطه تا حق دمکراسی برای همه»، مجلۀ حقوق، دورۀ 38، ش 2، صص 1-24.
7. تیلا، پروانه (1384)، «تحلیل چارچوب نظری بازنگری در قانون اساسی»، مجلۀ حقوق اساسی، ش 5، صص 53-80.
8. خلیلی، محسن (1380)، «نگاهی مقایسه‌ای به مسئلۀ بازنگری قانون اساسی مجلس خبرگان 1358 و شورای بازنگری 1368»، پژوهشنامۀ متین، ش13، صص 111-144.
9. قاری سید فاطمی، سید محمد (1382)، «حق تعیین سرنوشت و مسئلۀ نظارت بر انتخابات: نظارت تضمینی در مقابل نظارت تحدیدی»، مجلۀ مدرس علوم انسانی، ش 31، صص 123-140.
10. هاشمی، سید محمد (1369)، «بررسی تطبیقی و موضوعی بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران»، تحقیقات حقوقی، ش 8، صص 151-228.
11. ----------------- (1381)، «ابعاد حقوقی سیاست خارجی ایران»، مرکز مطالعات عالی بین‌المللی، ش 2، صص 10-15.
12. مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی (1382)، «مروری اجمالی بر شیوه‌های بازنگری قانون اساسی در حقوق تطبیقی»، شمارۀ مسلسل 6748، کد موضوعی 410. فایل الکترونیکی است قابل دسترسی در این نشانی: http://rc.majlis.ir/fa/report/show/730934
13. مهرپور، حسین (1381)، «حق تعیین سرنوشت از دیدگاه اسلام»، مجلۀ راهبرد، ش 24، صص 123-135.
14. واعظی، مجتبی؛  فصلنامه حقوق اساسی» زمستان 1383 - شماره 3، صص 179 تا 189.
 
ج) پایان‌نامه‌ها
15. خـلیلی، محسن (1372)، «بررسی تأثیر تحولات پس از پیروزی انقلاب اسلامی بر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایـران و چگونگی بازنگری آن»‌، تـهران:‌ دانـشکدة حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، پایان‌نامة درسی دورة کارشناسی‌ارشد رشتة علوم سیاسی.