نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

• زهرا سماعی یکتا ¹
• فهیمه مقصودی ¹
• اعظم امینی ²

¹ دانشگاه فردوسی مشهد

² هیئت علمی

چکیده

مقاله حاضر به بررسی سازوکار شفافیت پیشرفته موافقتنامه پاریس و الزامات حقوقی مرتبط با آن پرداخته و تأثیر این چارچوب بر برنامه‌های اقلیمی کشورها را تحلیل می‌کند. هدف اصلی تحقیق، شناسایی ظرفیت‌های حقوقی و اجرایی این سازوکار و بررسی میزان انطباق آن با نیازها و محدودیت‌های کشورهای در حال توسعه، به‌ویژه ایران است. همچنین، این پژوهش به ارزیابی نگرانی‌های مرتبط با افشای اطلاعات حساس در فرآیند گزارش‌دهی و بازنگری می‌پردازد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و از منابع معتبر علمی و حقوقی بهره گرفته است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که چارچوب شفافیت پیشرفته، با در نظر گرفتن ظرفیت‌های متفاوت کشورها و ارائه مکانیزم‌های انعطاف‌پذیری، امکان مشارکت مؤثرتر دولت‌ها در فرآیندهای اقلیمی جهانی را فراهم کرده است. این سازوکار با تصریح حق کشورها در حفظ محرمانگی اطلاعات حساس و پیش‌بینی فرآیندهای تسهیل‌کننده، به‌ویژه برای کشورهای در حال توسعه، تعادلی میان شفافیت و حفظ حاکمیت ملی ایجاد کرده است. پیشنهاد می‌شود ایران با اتخاذ رویکردی تدریجی و متناسب با شرایط داخلی، در تصمیم خود در عضویت در موافقت نامه تجدیدنظر و با پذیرش آن ضمن بهره‌گیری از تسهیلات بین‌المللی، نظام حقوقی داخلی خود را نیز برای اجرای تعهدات اقلیمی تقویت کند.

کلیدواژه‌ها

• شفافیت
• گزارش دهی
• انعطاف پذیری
• محرمانگی
• تغییر اقلیم

موضوعات

• حقوق بین‌الملل عمومی

عنوان مقاله [English]

The Transparency Framework in the Paris Agreement: Legal and Practical Dimensions with a Focus on Iran

نویسندگان [English]

• Zahra Samaeiyekta ¹
• Fahimeh Maghsoudi ¹
• Azam Amini ²

¹ Ferdowsi University of Mashhad

²

چکیده [English]

The present article examines the enhanced transparency framework (ETF) of the Paris Agreement and its associated legal obligations, analyzing the frameworks impact on countries' climate programs. The primary objective is to identify the legal and operational capacities of this mechanism and assess its alignment with the needs and constraints of developing countries, particularly Iran. The study also evaluates concerns related to the disclosure of sensitive information during reporting and review processes. Employing a descriptive-analytical method and drawing on credible scientific and legal sources, the research finds that the ETF, by accommodating diverse national capacities and incorporating flexible mechanisms, enables more effective participation of states in global climate processes. This framework strikes a balance between transparency and national sovereignty by recognizing countries' rights to safeguard sensitive information and incorporating facilitative processes, particularly for developing nations. It is recommended that Iran, adopting a gradual approach aligned with its domestic conditions, reconsider its position on joining the Paris Agreement. By accepting the agreement, Iran can benefit from international support while also strengthening its domestic legal framework for implementing climate commitments.

کلیدواژه‌ها [English]

• Transparency
• reporting
• flexibility
• confidentiality
• climate change