دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

نویسندگان

1 دانشیار گروه حقوق، دانشگاه بوعلی‌سینا، همدان، ایران

2 دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین‌الملل، دانشگاه مفید، قم، ایران

چکیده

بررسی جایگاه کشورهای ذره‌ای در ارکان اصلی نظام ملل متحد و میزان سهم و نقش آن‌ها در تأمین بودجۀ سازمان، موضوع این مقاله است. در این تحقیق، کشورهای ذره‌ای به دولت‌‌هایی اطلاق می‌‌شوند که دارای جمعیتی کمتر از 500 هزار نفر یا آنکه مساحت آن‌‌ها کمتر از 1000 کیلومتر مربع است. در مجموع 31 کشور دارای خصایص و ویژگی‌‌های ذکرشده هستند. هرچند مؤسسان جامعۀ ملل و سازمان ملل متحد، علاقۀ چندانی به عضویت دولت‌‌های ذره‌‌ای در سازمان نداشتند و حضور آن‌‌ها را به‌منظور تأمین منافع و اهداف سازمان، مفید تلقی نمی‌‌کردند، اما به‌تدریج این رویه تغییر کرد و این دولت‌‌ها به‌‌ویژه در دهۀ 1990 به سازمان ملل پیوستند، زیرا اعتقاد بر آن بود که همۀ دولت‌‌ها چه کوچک و چه بزرگ می‌‌توانند به هدف اصلی سازمان که همانا تأمین صلح و امنیت بین‌‌المللی است کمک رسانند. با وجود این، حضور دولت‌‌های ذره‌‌ای در ارکان مهم سازمان همچون شورای امنیت بسیار کم بوده است، اما برخی دول ذره‌‌ای در تأمین هزینه‌‌های سازمان در سال 2016 مشارکت بیشتری نسبت به دولت‌‌های پرجمعیت و پهناور داشته‌‌اند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Position of Microstates in the Main Organs of the United Nations

نویسندگان [English]

  • Sattar Azizi 1
  • Khatereh Nazari 2

1 Associate Professor, Department of Law, Bu`Ali Sina University, Hamedan, Iran

2 MA Student, Department of Law, Mofid University, Qom, Iran

چکیده [English]

Studying the position of Microstates in the Main Organs of the United Nations and their contribution in the budget of the UN, is the subject of this article. In this article, Microstates refers to states that either have a population of less than 500 thousand people and their width is less than 1,000 square- kilometers. The above-mentioned features and characteristics can be found in 31 countries. Although the founders of the League of Nations and the United Nations, had shown little interest in the admission of microstates to the organization, approaches gradually has been changed. During 1990s, microstates joined the United Nations because at the time it was believed that all governments both small and large can help to attain the main objective of the organization which may lead to peace and international security. However, the presence of microstates in the main organs of the UN, including the Security Council is rare. On the other hand, the microstates members of the United Nations have participated more than regular states in financing of the costs of the UN.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Microstates
  • Main organs of the UN
  • Security Council
  • International Court of Justice
  • budge of the UN
الف) فارسی
بیگ‌زاده، ابراهیم (1389). حقوق سازمان‌‌های بین‌المللی، چاپ اول، تهران: مجمع علمی و فرهنگی مجد.
زرنشان، شهرام (1390). نقش رویۀ قضایی بین‌‌المللی در شناسایی قواعد عرفی، رسالۀ دکتری دانشگاه تهران.
ضیایی‌بیگدلی، محمدرضا (1384). حقوق بین‌‌الملل عمومی، چاپ 22، تهران: گنج دانش.
کاسسه، آنتونیو (1370). حقوق بین‌‌الملل در جهانی نامتحد، مرتضی کلانتریان، دفتر خدمات حقوقی بین‌‌المللی در جهانی نامتحد.
گریفیتس، مارتین (1388). دانش‌‌نامۀ روابط بین‌الملل و سیاست جهان، علیرضا طیب، تهران: نشر نی.
ب) انگلیسی
Bartmann, John Barry (2004). Micro-states in the International System: the Callenge of Sovereignty, ProQuest LLC.
Boyce, P.J. & Herr, R.A. (2012). Microstate diplomacy in the south pacific, Australian Outlook, 37-41.
Brownlie Ian (1998). Principles of Public International law, Oxford University Press, fifth Edition.
Conforti Benedetto (2004). The Law and Practice of the United Nations, Third Revised Edition, Martinus Nijhoff Publisher. 
Crowards, Tom (2002). "defining the category of small states", Journal of International Development, Vol. 14, Issue 2, 143-179.
Duursma, Jorri (1996). Fragmentation and the International Relations of Micro-states: Self-determination and Statehood, Cambridge University Press.
F.Alger, Chadwick (2006). The United Nations Systems, A Reference Handbook, published in UK by Santa Barbara, Calif.
G. Berridge (1997). International Politics: States, Power, and Conflict since 1945, 3rded (Prentice Hall/Harvester Wheatsheaf: London Prentice).
M. East (1973). "Size and Foreign Policy Behaviour: A Test of Two Models", World Politics 25 (4).
Malksoo, Lauri (2010). Great Powers then and now: Security Council Reforms and Responses to Threats to peace and security, in United Nations Reforms and the New Collective Security, Edited by Peter G.Danchin and Horst Fischer,Cambridge University Press.
MatamFarrall, Jeremy (2007). United Nations Sanctions and the Rule of Law, Cambridge University Press.
Matteucci, Aldo, Small States: A Future? Reflections on the South Pacific, available at: archive1.diplomacy. edu/pool/fileInline.php?IDPool=355,17/1/94.
Mehmet, O. & Tahiroglu, M. (2002). "Growth and equity in microstates: Does size matter in development?", International Journal of Social Economics, 29(1/2), 152-162.
Mohamed, Ali Naseer (2002). The Diplomacy of Micro-states, Netherlands Institute of International Relations ‘Clingendael’.
N. Meller (1987). "The Pacific Island Microstates", in Journal of International Affairs, 41(1).
Negut, Silviu & Gagea, Andreea (2011). Diplomacy in The Games of Power. Diplomacy of Power – Power of Diplomacy Ii.Power of Diplomacy, Revista Română de Geografie Politică, Year XIII, no. 1, 29-40.
Peterson, M.J (2004). Using the General Assembly, in Jane Boulden and Thomas G. Weiss.eds, Terrorism and the UN: Before and After September 2001, Indiana University Press.
Thakur, Ramesh (2006). The United Nations, peace and security, Cambridge University Press.
Volger, Helmut (2010). A Concise Encyclopedia of the United Nations, Second Revised Edition, Martinus Nijhoff Publisher.
Warbrick, Colin. The Principle of Sovereign Equality, in Vaughan Lowe & Colin Warbrick, eds., The United Nations and the Principles of InternationalLaw: Essays in Memory of Michael Akehurst, New york: Routledge.