نویسندگان

• سید باقر میر عباسی ¹
• مهدی کیخسروی ²

¹ استاد گروه حقوق عمومی و بین‌الملل، دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

² کارشناس ارشد حقوق بین‌الملل، دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران و مدرس دانشگاه حکیم سبزواری

چکیده

دکترین آب‌های تاریخی در اوایل قرن بیستم در حقوق بین‌‌الملل دریاها مطرح شد. با گذشت بیش از یک قرن از عملی‌شدن دکترین مزبور در بین دولت‌‌ها، تا به امروز می‌‌توان شاهد پیشرفت اندکی بود. در کنوانسیون 1958 دریای سرزمینی و منطقۀ نظارت و کنوانسیون 1982 حقوق دریاها مقرراتی درخصوص آب‌ها‌‌ی تاریخی وجود ندارد. با وجود این، امروزه در حقوق بین‌‌الملل، تعداد زیادی از دولت‌‌ها با استناد به دکترین آب‌‌های تاریخی درصددند حوزۀ صلاحیتی خود را در دریاها توسعه دهند، اما فقدان مقرراتی صریح و مشخص در این زمینه به بروز اختلافاتی در سطح بین‌‌المللی منجر شده است، درنتیجه وضعیت آب‌‌های مزبور در هاله‌ای از ابهام است. بنابراین، با توجه به فقدان مقررات معاهداتی در این زمینه، سؤال اساسی در نوشتار حاضر آن است که وضعیت حقوقی آب‌‌های تاریخی در حقوق دریاها چگونه است؟ با توجه به مطالعات به نظر می‌رسد چنانچه حاکمیت دولت مدعی آب‌ها‌‌ی تاریخی نسبت به آب‌ها‌‌ی داخلی در مدت زمان طولانی استمرار داشته باشد و سایر دولت‌ها‌‌ بر این حاکمیت اعتراضی نداشته باشند، منطقۀ مورد ادعا به‌منزلۀ آب‌ها‌‌ی داخلی تلقی خواهد شد و در صورتی که حاکمیت دولت مدعی آب‌ها‌‌ی تاریخی نسبت به دریای سرزمینی در مدت زمان طولانی استمرار داشته باشد و دیگر دولت‌ها‌‌ بر این حاکمیت اعتراضی نداشته باشند، منطقۀ مورد ادعا به‌منزلۀ دریای سرزمینی تلقی خواهد شد.

کلیدواژه‌ها

• آب‌ها‌‌ی تاریخی
• خلیج‌ها‌‌ی تاریخی
• رژیم حقوقی آب‌ها‌‌ی تاریخی
• کنوانسیون حقوق دریاها
• مالکیت تاریخی

20.1001.1.24238120.1396.47.4.3.9

عنوان مقاله [English]

The Legal Status of Historic Waters in the Law of the Sea

نویسندگان [English]

• Seyed Bagher Mirabbasi ¹
• Mahdi Keykhosravi ²

¹ Professor, Public and International Law Department, Faculty of law and political Sciences, University of Tehran, Tehran, Iran

² MA. in International Law, Faculty of Law and Political Sciences, University of Tehran, Tehran, Iran and Lecturer of Hakim Sabzevari University

چکیده [English]

The doctrine of historic waters was introduced in the early twentieth century in international law of the sea. After more than a century of its implementation in between states, the doctrine is now witnessing progress. Regulations of the Conventions on the Territorial Sea and the contiguous zone as well as the Convention on the Law of the sea, do not address the matter of historic waters. However, in today’s international law, a large number of states are seeking to expand their jurisdictional ambit based on the doctrine of historic waters. But the lack of clear and specific rules concerning the issue at hand, has led to differences on an international level. The fundamental question in this regard is that how the concept of historic waters fits in the international law of the sea? Conducted studies seem to indicate that if the claimant state’s continued sovereignty over historic waters has been sustained within a lengthy duration in comparison to its jurisdiction over the State’s internal waters, and provided that other states do not object the mentioned sovereignty, the claimed zone will be considered as the Claimant State’s internal waters. Furthermore, the same rule also applies in the case of historic waters and territorial sea.

کلیدواژه‌ها [English]

• historic waters
• Convention on the Law of the Sea
• juridical regime of historic waters
• historic title
• Historic bays