دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری‎ ‎حقوق بین‌الملل، گروه حقوق عمومی، دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. ‏

2 استاد، گروه حقوق عمومی، دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده

مشروعیت به‌عنوان سنگ بنا و غایت نهایی شخصیت حقوقی سازمان‌های بین‌المللی، به اقدامات سازمان‌ها اعتبار می‌بخشد و مبین اقتدار و منزلت یک سازمان نزد جامعۀ بین‌المللی است. تبلور کلیدی این مفهوم، اعتماد نسبت به سازمان‌ها برای انجام وظایف و نیل به اهداف است که در سایة مشارکت اعضا محقق می‌شود. علی‌رغم اهمیت والای مشروعیت در حاکمیت جهانی، مفهوم و ملاک‌های ارزیابی آن در چارچوب حقوق سازمان‌های بین‌المللی، به اندازۀ کافی تبیین و شناسایی نشده و زوایای پنهان آن بسیار است. این در حالی است که تنوع و ناهمگونی سازمان‌ها و انواع روابط پیچیده‌ای که میان آنها برقرار است، به‌مراتب ارزیابی مشروعیت اقدامات آنها را با دشواری مواجه می‌سازد. بر این اساس، نوشتار حاضر درصدد است تا از رهگذر توجه به وضعیت سازمان‌ها از حیث کثرت و وحدت و نیز با در نظر گرفتن قلمرو شخصیت حقوقی سازمان‌ها، معیارهای لازم برای سنجش مشروعیت را شناسایی و استخراج کند و به این نتیجه رسیده‌ است که سنجش مشروعیت سازمان‌های بین‌المللی باید بر مبنای اهداف، اصول، عضویت، وظایف، اختیارات و کارایی سازمان صورت بگیرد و چنین مشروعیتی از دو ویژگی «محدودیت» و «نسبیت» برخوردار است که در اصول خاص بودن اختیارات و ضرورت کارکردی شخصیت حقوقی سازمان‌های بین‌المللی ریشه دارد. 

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Reflection on the Legitimacy of International Organizations

نویسندگان [English]

  • Seyyedeh Atefeh Ghadirinezhad 1
  • Abbasali Kadkhodaei 2

1 Ph.D. Student in International Law, Department of Public Law, Faculty of Law and Political ‎Science, University of Tehran, Tehran, Iran

2 Prof., Department of Public Law, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, ‎Tehran, Iran‎

چکیده [English]

Legitimacy as the footstone and the final purpose of the legal personality of IOs, gives authority to the actions of IOs and indicates the authority and status of IOs in the international community. The key crystallization of this concept is believe in IOs to perform duties and achieve purpose, which is achieved through the participation of members. Despite the high importance of legitimacy in global governance, the concept and evaluation criteria of legitimacy in the framework of the law of IOs have not been sufficiently explained, and its hidden points are many. The diversity and heterogeneity of IOs and the complex relationships between them make it more difficult and ambiguous to assess the legitimacy of organizations' actions and decisions. This article seeks to identify the necessary criteria, through paying attention to plurality and unity of IOs and its legal personality. This has concluded that the legitimacy of IOs should be assessed on the basis of principles, purpose, membership, duties, powers and efficiency. Accordingly, the legitimacy of IOs is characterized by "limitation" and "relativity", both of which are derived from the Principle of Specialty and the principle of functional necessity of the legal personality of IOs.

کلیدواژه‌ها [English]

  • International Law
  • ‎ International ‎Organizations
  • ‎International Legal ‎Personality
  • Legitimacy.‎
  1. کتاب‌‌ها

الف) کتاب‌ها

  1. زمانی، سید قاسم (1395). حقوق سازمان‌های بین‌المللی. چ سوم، تهران: مؤسسۀ مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش.
  2. ظریف، محمدجواد و سجادپور، سید محمدکاظم (1389). سازمان‌های بین‌المللی. تهران: میزان.

ب) مقالات

  1. اسلامی، مسعود (1385). مشروعیت شورای امنیت در ترازوی اخلاق، حقوق و سیاست. مجلۀ زمانه، 49، 22-45.
  2. امینی، اعظم (1389). مشروعیت و انصاف در حقوق بین‌الملل از دیدگاه توماس فرانک. مجلۀ حقوقی بین‌المللی. نشریۀ مرکز امور حقوقی بین‌المللی ریاست جمهوری، 27(42)، 191-206.
  3. توکلی، علی (1390). مشروعیت دموکراتیک و تحول در مفهوم شناسایی کشورها و حکومت‌ها. فصلنامۀ پژوهش حقوق عمومی (پژوهش حقوق)، (حقوق و سیاست)، 13(32)، 1-30.
  4. جاوید، محمدجواد (1393). بازخوانی بنیان‌های فلسفی نظریۀ نسبیت در حقوق شهروندی. حقوق اسلامی، 11(42)، 65-95.
  5. شهبازی، آرامش (1388). تأملی در وحدت و کثرت نظام حاکم بر سیستم حقوق بین‌الملل. مجلۀ حقوقی بین‌المللی، نشریۀ مرکز امور حقوقی بی‌ المللی ریاست جمهوری، 26(41)، 13-60.
  6. فلسفی، هدایت‌الله (1373). اجرای مقررات حقوق بین‌الملل. مجلۀ تحقیقات حقوقی، 14، 97-30.

 

  1. انگلیسی
  2. A) Books
  3. Applbaum, A. I. (2004). Legitimacy in a Bastard Kingdom. John F. Kennedy School of Government Center for Public Leadership Working Papers, Cambridge.
  4. Buchanan, A. (2007). Justice, Legitimacy, and Self-Determination. Oxford University Press.
  5. Christiano, T. (2010). in “Is Democratic Legitimacy Possible for International Institutions?” manuscript.
  6. Cronin, B. & Hurd, I. (2008). The UN Security Council and the Politics of International Authority, 1st Edition, London: Routledge.
  7. Franck, T. (1990). The Power Legitimacy Among Nations, Oxford University Press.
  8. Franck, T. (1995). Fairness in International Law and Institutions, Oxford University Press.
  9. Haas, E. B. (1990). When Knowledge is Power: Three Models of Change in International Organizations, Berkeley: University of California Press.
  10. Muller, A.S. (1995). International Organization and their Host States, Aspects of their Legal Relationship, Kluwer.
  11. Shaw, M.N. (2005). International Law, 5th ed, Cambridge University Press.

 

  1. B) Articles
  2. Buchanan, A. (2010). The Legitimacy of International Law. in Samantha Besson and John Tasioulas (eds), The Philosophy of International Law, Oxford University Press, 79-96.
  3. Claude, I. J. (1966). Collective Legitimization as a Poltical Function of the United Nations. International Organization, 20(3), 367 – 379.
  4. Coicaud, J.M (2001). International organizations, the evolution of international politics. and legitimacy, in Jean-Marc Coicaud and Veijo Heiskanen (eds). The legitimacy of international organizations, United Nations University Press, 519-552.
  5. Dellmuth, L.M, Scholte, J.A, & Tallberg, J. (2019). Institutional sources of legitimacy for international organisations: Beyond procedure versus performance. Review of International Studies, 45(4), 627–646
  6. Franck, T. (1992). The Emerging Right to Democratic Governance. American Journal of International Law, 86(1), 46-9. Published online by Cambridge University Press: 21 May 2018, Vol. 112.
  7. Hurd, I (2011). Legitimacy and the United Nations. Northwestern University - Department of Political Science, Available at SSRN: http://dx.doi.org/10.2139/ssrn.1810742.
  8. Lukashuk, L.L. (1987). Recommendations of International Organizations in the Normative System, in Butler, W.E., International Law and the International System, Martinus Nijhoff, 31- 46.
  9. Roberts, A. (2008). Legality vs Legitimacy: Can Uses of Force be Illegal but Justified?. in Philip Alston and Euan MacDonald (eds). Human Rights, Intervention, and the Use of Force, Oxford University Press, 16-27.
  10. Stephen, M. D (2018). Legitimacy Deficits of International Organizations: design, drift, and decoupling at the UN Security Council. Cambridge Review of International Affairs, 31(1), 96–121.
  11. Strauss, D. A. (2005). Reply: Legitimacy and Obedience. Harvard Law Review, 118, 1854-1866.
  12. Tallberg, J., & Zürn, M. (2019). The legitimacy and legitimation of international organizations: introduction and frame work. The Review of International Organizations, 14(4), 581–606
  13. Thomas, C.A. (2013). The Concept of Legitimacy and International Law. LSE Law, Society and Economy Working Papers, London School of Economics and Political Science Law Department, 12, 309-317.
  14. Zaum, D. (2013). International organizations, legitimacy, and legitimation in Dominic Zaum (ed). Legitimating international organizations, Oxford University Press, 3–25.