دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری حقوق عمومی، دانشکدة حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 استاد گروه حقوق عمومی، دانشکدة حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

10.22059/jplsq.2022.344602.3109

چکیده

در اعلامیة حق بر توسعه مصوب 1986 مجمع عمومی ملل متحد، حق توسعه، حقی بشری و جامع حقوق بشر تلقی شده است. در پرتو تحقق حق توسعه، تصویب و اجرای طرح‌های عمرانی رفاهی از لوازم تأمین حق و در نتیجه از تکالیف دولت‌ها محسوب می‌شود. دو نظریة دولت توسعه‌گرا و دولت رفاهی هر دو داعیة مداخله نیل به توسعه و کارکرد عمرانی دارند. با روش توصیفی- تحلیلی پرسش اصلی این است که دریابیم چه نسبتی میان دولت‌های توسعه‌گرا و رفاهی و حق توسعه وجود دارد؟ دولت‌های توسعه‌گرا به نتایج مثبت و موفق در رسیدن به توسعة مدنظر خود تأکید دارند تا دموکراتیک بودن نظام. این ویژگی و صراحت بر ضعف جامعة مدنی، محققان را به این نتیجه رهنمون می‌سازد که دولت توسعه‌گرا تضمین‌گر حق توسعه به‌عنوان حق بشری آنچنان‌که در اسناد حقوق بشری سازمان ملل تعریف شده است، نخواهد بود. اما دولت رفاهی بر حق‌های رفاهی و عمران آموزش و سلامت دلالت دارد و با رابطة نزدیک و تکاملی میان حقوق رفاهی و حق توسعه، دولت مطلوب اسناد حقوق بشری، دولت رفاهی است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The Relation between the Right to Development and Welfare and Developmental States

نویسندگان [English]

  • Mohammadhossein Sadeghi 1
  • Vali Rostami 2

1 Ph.D. Student in Public Law, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, Tehran, Iran

2 Prof., Department of Public Law, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, Tehran, Iran

چکیده [English]

The Declaration on The Right to Development, adopted by the General Assembly of the United Nations in 1986, recognized the right to development as an inalienable human right. For realizing the right to development, approving and implementing welfare civil projects are required; therefore, states must realize the right to development through implementing welfare civil projects. Two developmental state and welfare state theories claim they intervene in the economy to obtain development. By implementing the descriptive-analytical method, the main question is the relation between the right to development, and the developmental and the welfare states. The developmental states prefer to emphasize their achievements in achieving the features of development instead of the democratic features of their state. The admission of the weakness of civil society within the developmental states has led scholars to conclude the developmental state cannot guarantee the right to development as a human right under human rights documents, but the welfare state comes with the welfare right, and the development of education and health; thus, regarding the close and progressing relation between the right to development and the welfare rights, the welfare state is the optimal state of human rights documents. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Civil Society
  • The Right to Development
  • Developmental state
  • Welfare State
  • welfare civil projects
  1. فارسی

الف) کتاب‌ها

  1. ایران‌پور، فرهاد (1397). مبانی و کاربرد تحلیل اقتصادی در حقوق خصوصی. تهران: دنیای اقتصاد.
  2. بشیریه، حسین (1395). درس‌های دموکراسی برای همه. تهران: نگاه معاصر.
  3. دلفروز، محمدتقی (1393). دولت و توسعة اقتصادی: اقتصاد سیاسی توسعه در ایران و دولت توسعه‌گرا. تهران: آگاه.
  4. شایگان، فریده (1388). حق توسعه. تهران: دانشکدة حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
  5. عباسی، بیژن (1395). حقوق بشر و آزادی‌های بنیادین. تهران: دادگستر.
  6. قاری سید فاطمی، سید محمد (1395). حقوق بشر در جهان معاصر. ج2، تهران: نگاه معاصر.
  7. گانینگ، جان پاتریک (1393). دموکراسی، مقدمه‌ای بر انتخاب عمومی. ترجمة حسین ربیعی، تهران: دنیای اقتصاد.
  8. والاس، ربکا (1390). حقوق بین‌الملل. ترجمة سید قاسم زمانی و مهناز بهراملو، تهران: مؤسسة مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش.

 

ب) مقالات

  1. انصاری، باقر (1391). نقدهای مطرح علیه حقوق همبستگی و پاسخ به آنها. مجلة تحقیقات حقوقی، 58، 177-226.
  2. دادگر، یدالله؛ شفیعی سردشت، جعفر و تازیکی‌نژاد، علی (1389). مقایسة اجمالی خصوصیات رژیم‌های رفاهی. فصلنامة رفاه اجتماعی، 36، 91-120.
  3. راسخ، محمد و عامری، فائزه (1392). رویکرد نظری به مفهوم حق نسل سوم. فصلنامة پژوهش حقوق عمومی، 39، 167-193.
  4. روساس، الن (1390). حق بر توسعه. ترجمه ماهرو غدیری، در: حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، آسبیورن ایده، کارتارینا کراوزه و الن روساس، ترجمة گروه مترجمان به سرپرستی اردشیر امیرارجمند، تهران: مجد، 120-131.
  5. سنگوپتا، آرجون (1383). حق توسعه در نظریه و عمل. ترجمة منوچهر توسلی جهرمی، مجلة حقوقی دفتر خدمات حقوقی بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران، 30، 179-250.
  6. صانعی، مهدیه و پروین، خیرالله (1399). تحلیل حقوقی مداخله یا عدم مداخلة دولت‌ها در نظام توسعه در حقوق اقتصادی عمومی. فصلنامة مطالعات حقوق عمومی، 50(1)، 239-254.
  7. کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد (2016). سؤالات رایج درباره حق بر توسعه. گزاره‌برگ شمارة 37، 1-27.
  8. لفت ویچ، آدریان (1390). دموکراسی و دولت توسعه‌گرا. در: آدریان لفت‌ویچ، ترجمة احمد علیقلیان و افشین خاکباز، دموکراسی و توسعه، تهران: طرح نو، 390-405.

 

  1. انگلیسی
  2. A) Articles
  3. Andreassen, B. A. (2010). The Right to Development and Legal Empowerment of the Poor. The Bangladesh Development Studies, Vol. 33, No. 1/2, The Human Rights Approach to Development, 311-325.
  4. Kelly, R. (2008). No 'Return to the State': Dependency and Developmentalism against Neo-Liberalism. Development in Practice, 18(3), 319-332.
  5. Gauri, V. & Siri, G. (2012). Human Rights-Based Approaches to Development: Concepts, Evidence, and Policy. Polity, 44(4), Deepening Democracy , 485-503.
  6. Ibhawoh, B. (2011). The Right to Development: The Politics and Polemics of Power and Resistance. Human Rights Quarterly, 33(1), 76-104.
  7. Mason Meier, Benjamin and M. Fox, Ashley (2008). Development as Health: Employing the Collective Right to Development to Achieve the Goals of the Individual Right to Health. Human Rights Quarterly, 30(2), 259-355.
  8. Turner, T., & Fajans-Turner, V. (2006). Political Innovation and Inter-Ethnic Alliance: Kayapo Resistance to the Developmentalist State. Anthropology Today, 22(5), 3-10.
  9. Vandenhole, W. (2003). The human right to development as a paradox. Verfassung und Recht in Übersee / Law and Politics in Africa, Asia and Latin America, Vol. 36, No. 3 (2003), 377-404.