نوع مقاله : علمی-پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری حقوق بینالملل، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم، قم
2 استادیار، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه حضرت معصومه(س) قم، ایران
چکیده
از آنجا که اموال فرهنگی ملتها، میراث تجدیدناپذیر کل بشریت محسوب میشوند، لزوم رعایت اصل تفکیک بین اهداف نظامی و غیرنظامی و منع انجام اقدامات تلافیجویانه[1] علیه اموال غیرنظامی بهطور عام و اموال فرهنگی بهطور خاص در خلال مخاصمات مسلحانه اجتنابناپذیر است. از جمله مهمترین اسناد قراردادی و عرفی بینالمللی در خصوص منع تلافیجویی علیه اموال فرهنگی در مخاصمات مسلحانه، میتوان به بند 4 مادۀ 4 کنوانسیون 1954 لاهه، بند 3 مادۀ 53 پروتکل اول الحاقی در 1977و قاعدۀ 147 مجموعه قواعد عرفی حقوق بینالملل بشردوستانه (2005) اشاره کرد. با وجود اسناد مذکور، کماکان شاهد انجام تلافیجویی از سوی طرفین متخاصم و تخریب اموال فرهنگی ملتها هستیم؛ نمونۀ این مدعا حملات تلافیجویانه عراق در جنگ تحمیلی علیه اموال فرهنگی ایران و انجام این اقدامات در شهر باستانی دوبروونیک[2] در خلال جنگهای یوگسلاوی است. نتایج پژوهش حاضر، بر ضعف ساختاری قواعد موجود و لزوم تمرکز بر ضمانت اجرای اسناد مذکور تأیید مینماد.
3. Reprisals
4. Dubrovnik
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Reprisals against Cultural Property in compliance with International Law
نویسندگان [English]
- Mahtab Daghigh 1
- Seyyed Hesamoddin Lesani 2
1 , Ph.D Student, Faculty of Human Sciences, Islamic Azad University Qom branch, Qom, Iran
2 Assistant Professor, Faculty of Human Sciences, Hazrat _E_ Masoumeh University, Qom, Iran
چکیده [English]
Since the cultural property of nations is an unrepeatable heritage of all humanity, the need to prohibit reprisals against these property is inevitable. The most important conventional and customary international documents in this regard are article 4 (4) of the 1954 Hague Convention, article 53 (3) of the First Protocol 1977, and Rule 147 of the Customary International Humanitarian Law (2005). Despite of these documents, the hostile parties still do reprisals against the cultural property of the nations and destruct them continuously. An example of this claim is the reprisals by Iraq against Iran's cultural property during the War of Iran and Iraq, and these actions in the ancient city of Dubrovnik during the Yugoslavia wars. The present study indicates the structural weakness of the existing rules and the need to focus on the guarantee of the implementation of these documents.
کلیدواژهها [English]
- Reprisals
- Cultural property
- Armed conflicts
- The 1954 Hague Convention
- Additional Protocol II 1977