دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسنده

گروه حقوق، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

چکیده

به موازات و برای توسعۀ حقوق شهروندی، پلیس نیازمند راهبردی جدید است؛ راهبردی که رابطه‌اش با شهروندان را بهینه سازد، با دموکراسی سازگار باشد و ظرفیت ارتقای حقوق بشر را داشته باشد و صرف‌نظر از اوصاف یک نظام حقوقی خاص، در هر فضای دموکراتیکی، قابل اعمال باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی است، به این ترتیب که مؤلفه‌های حکمرانی خوب (مشارکت‌پذیری، وفاق‌گرایی، مبارزه با فساد، شفافیت، حاکمیت قانون، انصاف، پاسخگویی، کارامدی و اثربخشی) به‌اجمال تعریف می‌شوند و با رویکردی تطبیقی هریک از مؤلفه‌ها، به‌عنوان متغیر مستقل، در جایگاه راهبرد پلیس، به‌عنوان متغیر وابسته، امکان‌سنجی و شاخص‌یابی می‌شود. نتیجۀ پژوهش نشان می‌دهد اصول حکمرانی خوب قابلیت اعمال به‌عنوان راهبرد پلیس را دارد و با رویکردهای نوین پلیس، مانند پلیس اجتماع‌محور، پلیس پیش‌گیرنده و پلیس مسئله‌محور، هماهنگ است؛ ولی تنها در صورتی دموکراسی و حقوق شهروندی را، به‌عنوان فلسفۀ حاکم بر پلیس، تأمین و تضمین می‌کند که اصول آن، همزمان و بدون تقدم و تأخر ارزشی اعمال شوند. مطالعۀ قوانین و مقررات نشان می‌دهد رویکرد فعلی پلیس ایران، نتیجه‌گراست؛ اعمال مؤلفه‌های فرایندمحور حکمرانی خوب، ضمن بهینه‌سازی رابطۀ پلیس و جامعه، تضمینی برای پذیرش عمومی اقدامات و تصمیمات و اجرای کم‌هزینه‌تر آن و در نهایت افزایش بازدهی پلیس است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Feasibility of Good Governance as a Policing Strategy

نویسنده [English]

  • Samaneh Rahmatifar

Department of Law, Islamic Azad University, Hamedan, Iran

چکیده [English]

The purpose of this paper is to suggest a new policing strategy that improves the police-citizen relationship, is compatible with democracy and has the capacity to promote human rights, and is applicable to any democratic environment regardless of the specific legal system. The methodology of this research is descriptive-analytical in that the elements of good governance (participation, consensus, anti-corruption, transparency, rule of law, equity, accountability, efficiency and effectiveness) are briefly defined, while each element is evaluated as an independent variable in relation to policing strategy as a dependent variable. Moreover the indicators of each element are found and their feasibility is studied. The result of this study shows that good governance elements can be applied as policing strategy and are compatible with new approaches to policing, such as community-based policing, preventive policing and problem-based policing. If these elements are applied at the same time, without undue preference or delay, democracy and civil rights will improve. The relevant laws and regulations show that the Iran’s police force is result-oriented; applying process-oriented elements of good governance, which  optimize police-community relations, guarantees public acceptance of police actions and decisions, and ultimately enhances its efficiency.

کلیدواژه‌ها [English]

  • good governance
  • police strategy
  • democracy
  • human rights
  • participation
  • rule of law
  1. فارسی

الف) کتاب‌ها

  1. قاضی، ابوالفضل (1383)، حقوق اساسی و نهادهای سیاسی، تهران: میزان.

 

ب) مقالات

  1. پارسا معین، کورش؛ یزدانی، ملیحه (1398)، «رابطۀ بین آموزش ضمن خدمت با کارایی و اثربخشی کارکنان ناجا در شهر تهران»، فصلنامۀ آموزش در علوم انتظامی، ش 7، دورۀ 25، ص 130-112.
  2. داودی دهاقانی، ابراهیم؛ صوفی زمرد، محسن (1395)، «راهبردهای پلیس محله‌محور و تأمین امنیت در پرتو موازین حقوق بشر»، فصلنامۀ انتظام اجتماعی، ش 8، دورۀ2، ص 190-163.
  3. رحمتی‌فر، سمانه (1396)، «نقش جامعۀ مدنی در ایجاد قاعدۀ حقوقی در دوران جهانی شدن با تأکید بر سازمان‌های غیردولتی: گذار حقوق از الزام به اقناع»، پژوهش حقوق عمومی، ش 54، ص 288-265.
  4. سهرابی، محمد؛ رهبر، عباسعلی؛ گودالی، عطیه (1394)، «تأثیر سرمایۀ اجتماعی بر کارامدی پلیس جامعه‌محور»، پژوهش‌های انتظام اجتماعی، ش 7، دورۀ 1، ص 160-133.
  5. فرهادی‌نژاد، محسن؛ ابراهیمی، عباس؛ حیدری، حمیدرضا (1396)، «مطالعۀ تطبیقی نیروی پلیس شایسته از منظر پلیس و شهروندان»، مدیریت منابع در نیروی انتظامی، ش 21، ص 94-65.
  6. مرادی، علی (1396)، «مطالعۀ بررسی نقش مشارکت شهروندان در تأمین احساس امنیت اجتماعی»، پژوهش‌های انتظام اجتماعی، ش 9، دورۀ 4، ص 166-139.
  7. وروایی، اکبر؛ بهربر، سروش (1388)، «اثربخشی الگوهای پلیس سنتی و نوین در پیش‌گیری از وقوع جرم»، پژوهش‌های انتظام اجتماعی، ش 1، دورۀ 1، ص 135-111.

 

ج) قوانین و مقررات

  1. پلیس آگاهی ناجا (1394)، منشور اخلاقی کارآگاهان پلیس آگاهی.
  2. فرمانده کل قوا (1369)، آیین‌نامه انضباطی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران.
  3. مجلس شورای اسلامی (1369)، قانون نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران.
  4. مجلس شورای اسلامی (1373)، قانون به‌کارگیری سلاح توسط مأمورین نیروهای مسلح در موارد ضروری.
  5. مجلس شورای اسلامی (1382)، قانون استخدام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران.
  6. مجلس شورای اسلامی (1382)، مجازات جرائم نیروهای مسلح.

 

  1. انگلیسی
  2. A) Books
  3. Bayley, David H. (2006), Changing the Guard: Developing Democratic Police Abroad, Oxford, Oxford University Press.
  4. Chalom, Maurice and Léonard, Lucie and Vanderschueren, Franz & Vézina, Claude (2002), Urban Safety and Good Governance: The Role of the Police, Montreal, UN-Habitat.
  5. Desai, Murli & Goel, Sheetal (2018), Child Rights Education for Participation and Development: Primary Prevention (Rights-based Direct Practice with Children), Berlin, Springer.
  6. UN, (2005), United Nations Police Handbook, New York, UN Pub.
  7. Wankhade, Paresh & Weir, David (2015), Police Services: Leadership and Management Perspectives, Berlin, Springer.

 

  1. B) Articles
  2. Caparini, Marina & Livingstone, Ann (2014), “African perspectives on challenges of police command in peace support operations”, Institute for Security Studies Papers, Vol. 2014, No.276, pp.1-20.
  3. Clark, Mark (2005), “The importance of a new philosophy to the post modern policing environment”, International Journal of Police Strategies & Management, Vol. 28, No. 4, pp.642-653.
  4. Hickman, Matthew; Piquero, Alex; Powell, Zachary & Greene, Jack (2016), “Expanding the measurement of police integrity”, Policing: an International Journal, Vol. 39, No.2, pp.246-267.
  5. Jones, Matthew (2009), “Governance, integrity, and the police organization”, Policing: an International Journal of Police Strategies & Management, Vol. 32, No.2, pp. 338-350.
  6. Kies, Marianne (2011), “Policing the Police: Freedom of the Press, the Right to Privacy, and Civilian Recordings of Police Activity”, the George Washington Law Review, Vol. 80, pp.274-310.
  7. Prinsloo, Johan & Kingshott, Brian (2004), “Ethics in Policing”, Phronimon, Vol. 5, No. 1, pp.49-70.
  8. Richardson, Rashida; Schultz, Jason M. & Crawford, Kate (2019), “Dirty Data, Bad Predictions: How Civil Rights Violations Impact Police Data, Predictive Policing Systems, and Justice”, New York University Law Review, Vol. 94, pp.198-233.

 

  1. C) Documents
  2. UN Secretary-General (23 August 2004), the Rule of Law and Transitional Justice in Conflict and Post-Conflict Societies, (S/2004/616).
  3. UN, (1990), Basic Principles on the Use of Force and Firearms by Law Enforcement Officials, Adopted by the Eighth UN Congress on the Prevention of Crime and the Treatment of Offenders, Havana.
  4. UN, (2004), United Nations Convention against Corruption, 2004.
  5. UN, (2015), Guidelines on police capacity building and development, (PK/G/2015.08).
  6. UN, (2016), Guidelines on Police Administration in United Nations Peacekeeping Operations and Special Political Missions, (Ref. 2016.26).
  7. UN, (2018a), Guidelines on Police Command in United Nations Peacekeeping Operations and Special Political Missions, Reviewed, (Ref. 2015.14).
  8. UN, (2018b), Guidelines on Police Operations in United Nations Peacekeeping Operations and Special Political Mission, Reviewed, (Ref. 2015.15).