نوع مقاله : علمی-پژوهشی

نویسندگان

• ارسلان درجی ¹
• ولی رستمی ²
• سید محمد مهدی غمامی ³

¹ دانشجوی دکتری حقوق عمومی، گروه حقوق، دانشکدۀ حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران.

² استاد، گروه حقوق، دانشکدۀ حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران. (گروه حقوق عمومی، دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران)

³ دانشیار، گروه حقوق، دانشکدۀ حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران. (گروه حقوق عمومی و بین‌الملل، دانشکدۀ معارف اسلامی و حقوق، دانشگاه امام صادق(ع))

چکیده

دیوان عدالت اداری از ابتدای تأسیس تاکنون مرجع رسیدگی به دعاوی ناشی از اعمال اقتدارات و حقوق عمومی بوده است؛ مرجع تظلم‌خواهی مردم از قدرت حاکمه در امور اداری و نهادی برخاسته از قانون اساسی. بر اساس اصول ۱۷٠ و ۱۷۳ قانون اساسی و برای اولین بار در کشور، یک نهاد قضایی برای رسیدگی به تظلمات و شکایات مردم علیه دستگاه‌های دولتی و مأموران آنها تأسیس یافته است. رأی شمارۀ ۷۹۲ دیوان عالی کشور، تظلم‌خواهی دولت در دیوان عدالت اداری را به رسمیت شناخته است. بعد از این رویۀ قضایی قضات معطوف به این است که دولت حق تظلم‌خواهی از تمامی آرای مراجع شبه‌قضایی را دارد. سؤال اصلی نوشتار این است که آیا این رأی با قانون اساسی، اصول بنیادین حقوق عمومی و اصل دادرسی بی‌طرفانه در تعارض است؟ نوشتار حاضر با روش توصیفی- تحلیلی استدلال می‌کند این رأی، علی رغم الزامات قانون اساسی، بدون توجه به اصول بنیادین حقوق عمومی، فهم نظام قضایی را از حق تظلم‌خواهی مردم با چالش مواجه کرده است. رأی مزبور ضمن نقض اصل 173 قانون اساسی، دارای آثار و پیامدهایی از جمله افزایش و توسعۀ اقتدار دولت و همچنین تحدید حقوق و آزادی شهروندان می‌شود.

کلیدواژه‌ها

• تظلم‌خواهی
• دیوان عدالت اداری
• دیوان عالی کشور
• کمیسیون امور آب‌های زیرزمینی
• نظارت قضایی

موضوعات

• حقوق عمومی

عنوان مقاله [English]

Government Litigation in the Court of Administrative Justice: the Unanimity Unity Decision No. 792 of the Supreme Court

نویسندگان [English]

• Arsalan Dorji ¹
• Vali Rostami ²
• S. Mohammad Mahdi Ghamami ³

¹ PH.D. Student in Public Law. Department of Public Law, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran

² Prof. Department of Public Law, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran. (Department of Public Law, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran).

³ Associate Prof. Department of Public Law, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran, (Faculty of Islamic Studies and Law of Imam Sadiq University)

چکیده [English]

The Court of Administrative Justice has been the authority for handling claims arising from the exercise of public rights. The authority of people's grievances against the ruling power in administrative and institutional affairs arising from the constitution. Based on principles 170 and 173 of the constitution a judicial institution has been established to deal with people's grievances and complaints against government agencies and their officers. Decision No. 792 of the Supreme Court has recognized the grievance of the government in the Court of Administrative Justice. After this judicial procedure, the judges are focused on the fact that the government has the right to appeal against all the decisions of quasi-judicial authorities. The main question of the article is whether this decision is in conflict with the constitution, the fundamental principles of public law and the principle of impartial proceedings? This article argues with a descriptive and analytical method that despite the requirements of the constitution, regardless of the fundamental principles of public law, the judicial system's understanding of people's right to appeal has been challenged. In addition to violating Article 173 of the Constitution, the aforementioned decision has effects and consequences, such as increasing and expanding the government's authority, as well as limiting the rights and freedoms of citizens.

کلیدواژه‌ها [English]

• The Court of Administrative
• Groundwater Affairs Commission
• Supreme Court
• Complaint
• Judicial Supervision