نوع مقاله : علمی-پژوهشی
نویسنده
استادیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران
چکیده
آموزة اساس کارل اشمیت، واجد سرشتی پیچیده است که به‌ویژه با در نظر گرفتن محوریت الهیات سیاست در منظومة فکری او، بر ابهاماتش افزوده می‌شود. اهمیت پرداختن به آموزة اساس اشمیت ازآن‌روست که فهم الهیات سیاسی و مفهوم امر سیاسی اشمیت، بدون فهم جهت‌گیری اساسی او در آموزة اساس، ناقص باقی می‌ماند. فهم آموزة اساس، پرتویی روشن بر کل پروژة اشمیت می‌افکند و می‌تواند محملی باشد برای ارزیابی نقشی که عنصر الهیاتی در آن پروژه ایفا می‌کند. پرسشی که مطرح می‌شود این است که آیا اتکای آموزة اساس و مفهوم امر سیاسی اشمیت بر خوانشی الهیاتی، ناشی از یک جهت‌گیری استعلایی نزد اوست؟ آیا صرف الهیاتی بودن استدلال‌های اشمیت در دفاع از آموزة اساس و مفهوم امر سیاسی که پیوندی تنگاتنگ با یکدیگر دارند، بر استعلایی بودن موضع او دلالت دارد؟ تأمل در زوایای استدلال اشمیت در طرح آموزة اساس و فهم پیوندهای وثیق آن با الهیات سیاسی و مفهوم امر سیاسی نشان می‌دهد که موضع اشمیت در تحلیل نهایی، علی‌رغم اتکایش بر خوانشی الهیاتی، درون‌ماندگار و غیراستعلایی است. در اینجا می‌کوشیم تا مدعای مذکور را از رهگذر مقایسة موضع اشمیت با موضع آرنت از یک سو و موضع فوگلین و اشتراوس از سوی دیگر، مستدل سازیم.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
The Doctrine of the Foundation in the Context of Political Theology: A Reevaluation of the Relationship Between Transcendent and Immanent Characteristics in Carl Schmitt's Project Compared to the Positions of Arendt, Voegelin, and Strauss
نویسنده [English]
- Shervin Moghimi
Faculty member of Institute for Humanities and Cultural Studies, Tehran, Iran
چکیده [English]
The doctrine of the foundation by Carl Schmitt possesses a complex nature, which is particularly compounded by the centrality of political theology in his thought system. The importance of addressing Schmitt's doctrine of the foundation lies in the fact that understanding his political theology and the concept of the political remains incomplete without grasping his fundamental orientation in the doctrine of the foundation. Understanding this doctrine sheds light on Schmitt's entire project and can serve as a basis for evaluating the role that the theological element plays in it. The question arises whether Schmitt's reliance on a theological reading of the doctrine of the foundation and the concept of the political stems from a transcendent orientation on his part. Does the purely theological nature of Schmitt's arguments in defense of the doctrine of the foundation and the concept of the political, which are closely linked, imply a transcendent position? Reflecting on the nuances of Schmitt's reasoning in presenting the doctrine of the foundation and understanding its close ties with political theology reveals that Schmitt's position, ultimately, despite its reliance on a theological reading, is immanent and non-transcendent. Here, we aim to substantiate this claim by comparing Schmitt's position with that of Arendt on one side and the Voegelin and Strauss on the other.
کلیدواژه‌ها [English]
- Schmitt
- constitutional theory
- political theology
- the transcendental
- the immanent
- concept of the political.
)